Ωστόσο ο τίτλος του είναι απόλυτα ακριβής για να περιγράψω αυτό που θέλω. Υπάρχει τελικά ο παράγοντας Χ που κάνει την μεγάλη αλλαγή στη ζωή μας? Μιλάω για το κλικ που δίνει την επιτυχία, την πρόκληση, την έμπνευση ή την ολοκλήρωση ενός στόχου...
Παρατηρώντας τη ζωή των γύρω μου βλέπω να εμφανίζεται ο x factor και να κάνει πράγματι τη διαφορά!
Αφορμή μου όμως για να κάτσω να γράψω λίγες σκέψεις πάνω σε αυτό, ήταν η αγωνία και η 'τρέλα' που ένιωσα να έχει ένας φίλος μπροστά στην παράγοντα Χ. Ο οποίος μπορεί να είναι ένα πρόσωπο! Μου φάνηκε παράξενο δεδομένου ότι είχα συνηθίσει να ταυτίζω τον Χ με μια ιδέα, ένα πρόβλημα ή μια έμπνευση. Να που μπορεί να είναι και πρόσωπο λοιπόν, τόσο ισχυρό ώστε να μας ελκύει και να μας τρομάζει μαζί. Να φοβόμαστε το παραμικρό μας λάθος και να αγωνιούμε για μια καλή εικόνα, μια θετική εντύπωση που να μπορεί να μεταφραστεί σε λίγες γραπτές φράσεις που να μπορούν να ανοίξουν πολλές πολλές πόρτες. Τελικά το πιο πολύτιμο και ισχυρό όπλο είναι μια χρυσή συστατική επιστολή! Το κλειδί που θα ανοίξει ένα κόσμο όλο και ποιο κοντά στα όνειρα μας...είναι πάντα στα χέρια κάποιου άλλου (και χωρίς να υπάρχει αντικλείδι)!
Ξαναγυρνώντας στον παράγοντα Χ, αναρωτιέμαι πόση κρυφή δύναμη πρέπει να έχει κάποιος για να ξεκινήσει να λύσει ένα πρόβλημα, εξετάζοντας κάθε παράμετρο του, αλλάζοντας κάθε προσέγγισή του, βουτώντας μέσα σε κάθε μικρή λεπτομέρεια που καταστρέφει όλη τη δουλειά, ξεψαχνίζοντας το μέχρι αηδίας... Εγώ από που μπορώ να αντλήσω τέτοια δύναμη? Ψάχνω ακόμη τον παράγοντα Χ μου...
Κι εκεί που η 'αηδία' γεννά ένα σωρό παράξενες καταστάσεις, από την απογοήτευση μέχρι την άρνηση και το θυμό, ο παράγοντας Χ κάνει τη δουλειά του. Μπορεί να μην είναι η ξαφνική -αλλά εφήμερη λάμψη όπως στα τηλεοπτικά πράγματα-, αλλά ως αποτέλεσμα σκληρής δουλείας ο Χ δείχνει την αξία του. Και μπορεί πλέον να σου υποσχεθεί ή εξασφαλίσει όλα εκείνα στα οποία στοχεύεις. Το πρόβλημά μου είναι, πόσο γρήγορα μπορεί ο Χ να μας φέρει στην επίτευξη των στόχων μας? Θα αξίζουν το ίδιο για εμάς όταν τους πετύχουμε, ή φθίνουν και μαραίνονται μέσα από τις δυσκολίες της διαδικασίας, και της ακόμα πιο ανεπίτρεπτης, ελληνικής αδιαφορίας...?
1 σχόλιο:
Άνοιξες ένα πολύ ωραίο θέμα, το οποίο, όμως, χρήζει ιδιαίτερης σημασίας και προσοχής, καθώς πρόκειται για κάτι ιδιαίτερα ευαίσθητο και πολύπλοκο, αλλά από την άλλη,τόσο καθημερινό...
Και όταν λέω καθημερινό, εννοώ ότι η αναζήτηση εύρεσης του πολυπόθητου 'Χ-factor' είναι κάτι σαν το 'κυνήγι του θησαυρού' που παίζαμε παιδιά. Το παιχνίδι αποτελούνταν από διάφορες ομάδες (συνήθως 4-5) που εξορμούσαν προς την ανεύρεση του κρυμμένου, που αυτομάτως αποκτούσε διαστάσεις κάτι πολύτιμου και ανεκτίμητου...Στην καθημερινή μας ζωή,λοιπόν, οι 4-5 ομάδες του παιχνιδιού έχουν αντικατασταθεί από όλα εκείνα τα άτομα που αγωνίζονται και επιθυμούν το ίδιο με σένα, και είναι εκείνα τα άτομα που μπορεί να σου στερήσουν το όνειρο..Προφανώς, από τα λόγια μου σκιαγραφείται μία ανταγωνιστική χροιά της κοινωνίας, η οποία-ούτως ή άλλως-είναι αυτή που διέπει τις αποφάσεις του ανθρώπου, προκειμένου να εξασφαλίσει την ευτυχία και την ολοκλήρωση του.
Δεν ξέρω αν ο παράγοντας Χ μεταφράζεται στο πρόσωπο-κλειδί που θα σου δώσει την πολυπόθητη συστατική επιστολή, ή θα σου ανοίξει την πόρτα της επιτυχίας, ή θα προσφέρει την αγάπη που τόσο αναζητάς, ξέρω, όμως, ότι η αναζήτηση του πρέπει να είναι συνεχής, γιατί πρακτικά, μας δίνει ένα στόχο για τον οποίο καλούμαστε να παλέψουμε!Και αυτό μας καθιστά ενεργά και σκεπτόμενα άτομα.
Εάν τελικά επιτευχθεί το πολυπόθητο, τότε, ίσως να υπάρχει πιθανότητα να ξεθωριάσει και να ξεφουσκώσει...Ωστόσο, εγώ το θέτω αλλιώς: Εφόσον είμαστε άτομα με κριτική σκέψη, δεν σημαίνει ότι αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε έχει αξιολογηθεί εξ'αρχής από εμάς, από όλες τις παραμέτρους, και έχει βρεθεί οκ?Πως λοιπόν, κάτι που το έχεις ψάξει τόσο πολύ να σε απογοητεύσει στο τέλος?
Πιστεύω ότι αξίζει να αγωνιζόμαστε για αυτό που πιστεύουμε ότι θα μας καλύπτει σαν άτομα...Εάν τελικά δεν μας καλύψει...απλά το φέρνουμε στα μέτρα μας!
Δημοσίευση σχολίου